Mahalle bakkalları

MAHALLE BAKKALLARI Bizim yaşımızda kiler bilir. Mahalle bakkallarını. Ailemizden biri gibiydi bakkal ağabeyimiz. Pazar parasını bile ondan isterlerdi. Ay başında vermek üzere. Bakkaldan alış veriş yapmak için bizim veresiye defterimiz vardı. Elimizde ki ufak defter aldığımız malların parası yazılırdı. Ay başında bakkalın defteriyle bizim defter karşılaştırılır hesap ona göre ödenirdi. Sadece bizi bakkalda değil tüm mahalle bakkallarında vardı bu veresiye defteri. Tüm bakkallar Türkçe yazardı veresiye defterine. Sadece Arapçayı Bakkal Kemal Habiboğlu yazardı. Kemal amca sadece Arapça yazabiliyordu. Akşamları onun bakkalı dolar taşardı. Dükkanı biraz büyüktü. Her tarafında akşamcılar olurdu. Şarabını alan kış ayaların dükkanın içinde içer. Yaz aylarında kapı önlerinde içerlerdi. O zamanlar polis ona hiç bir şey diyemezdi. Bazı polisler gelip orada içkisini içerlerdi. Devamlı bir müşterisi vardı. Ona Arap derlerdi. Bildiğimiz zenci. Parası olsun olmasın Kemal amca ona içki verir deftere bile yazmazdı. Bu Arap bir gün çok sarhoş olup bakkalın kapında düşmüş. Kafasını kaldırıma vurunca beyin kanasında öldü. Kemal amca buna çok üzüldü. Günlerce bakkal dükkanını açmadı. Kemal amca vefat ettikten sonra Oğlu Yaşar Habiboğlu daha modern bir dükkan açtı oraya. Mini market oldu orası. Ne ararsan vardı. Bir sabah geldik baktık ki dükkan darmadağın olmuş. İçki ve şarap şişeleri yerlerde. Kimi içilmiş kimisi de kırılmış. Sonrada öğrendik ki kardeşi Ergin Habiboğlu arkadaşlarıyla gelip orayı talan etmişler. Sabahlara kadar içmişler. Bir çok şeyi de yüklenip gitmiş. Sonraları orada bunların kavgalarına şahit olduk. Ergin Habiboğlu'nu bir daha oralarda görmedik. Yaşar Habiboğlu'da orayı kiraya verdi kendine üst katta yer yaptı. Orada tablo ve tabela yapardı. Tabelalara yazı yazardı yağlı boyalarla. Çok sonraları ikisinin de ölüm haberini aldık. Allah rahmet eylesin. Bu günlük bu kadar. Sağlıcakla kalın.