Bizi kimse okula getirmedi

BİZİ KİMSE OKULA GETİRMEDİ Yıl 1968 ilkokula başladığım yıl. Annem beni aldı Ontemmuz ilkokuluna getirip yazdırdı. Okula başladığım gün benimle geldi. Ondan sonra ben hep mahalle arkadaşlarımla gittim okula. Öyle ana okulu filan yoktu. Direk olarak ilk okul birinci sınıf. Servis filan yok o zamanlar. Olsa bile biz o servise binemezdik. Zaten çok zor geçiniyorduk. Her gün o rampayı yürüyerek çıkardık. Kara önlüklü çocukların olduğu okula. Erkek çocukları kabak kafalı, kız çocukları örgülü saçlı. Biraz saçları uzayanlar öğretmenden dayak yerlerdi. Öyle beslenme çantamız filan yoktu. Olsaydı eğer içine koyacak bir şeyler yoktu. Yokluk vardı yokluk. O zamanlar okullar bir buçuk gün tatildi. Cumartesi üç ders yapar eve giderdik. Şimdi bakıyorum çocukları okula servis araçları getiriyor. Paydostan sonra eve geri getiriyorlar. Sadece ilkokul çocukları servisle gitmiyor okula. Orta okul ve lise öğrencileri de servis araçlarıyla okula gidiyorlar. Şimdi ki öğrenciler istediği gibi giyiniyor. Saçlarını uzatıp kulaklarına küpe bile takıyorlar. Düşünün bizim zamanımızda saçlar uzun olacak kulakta küpe. Halimiz nice olurdu. Okulun önünde hakarete uğrar bir ton sopa yerdik. Şimdi çocuklara elini bir kaldırsın öğretmen. Adliyeden beri gelemez. Bizim zamanımızın öğretmenleri çocukları dövmek için öğretmen olmuşlar. Öğretmenden dayak yemediğimiz gün bizim için güzel bir gündü. Benim yaşımda olupta öğretmenlerden dayak yemeye yoktur gibi geliyor bana. İlkokulu okumakta zordu. Okul bitirme sınavlarıda zordu. Çok kişi bu sınavları veremedi. Halbuki beşinci sınıf sene sonu karneleri hep pekiyi olanlar bu sınavlarda sınıfta kaldılar. Bir sene daha okumak zorundaydılar. Böyle sınavlar yüzünden bir çok çocuğun bir yılını çaldılar. Ben bir kaç tanesini hala görüyorum. Ağızlarından küfür ve beddua eksik olmuyor. Bu günlük bu kadar. Sağlıcakla kalın.