Evimizin kışlık yakacaklarını biz temin ederdik

EVİMİZİN KIŞLIK YAKACAKLARINI BİZ TEMİN EDERDİK Bunda bir yanlışlık yok çocuk yaşlarda ailemize katkıda bulunurduk. Sekiz dokuz yaşında okuldan gelir yemeğimizi yer çuvalları alır talaş peşine koşardık. Mutfakta ki tuğladan olan güzüne de talaş yakardık yemekleri pişirirken. Kömürü çok nadir alırdık. Babamın maaşı yetmezdi. Altı kişilik aile, kira elektrik su birde dedeme her ay bir çuval dolusu erzak giderdi köye. Mecburen sobada ve mutfaktaki güzüne de yakacakları biz temin ederdik. Çaydamar işletme müdürlüğünde çalışan ağabeylerimiz "akşam gelin taş bandında ki odunlar toplayın" dediler. Bizler iki üç yıl buradan odun getirdik evimize. Bu odunlar kömürlü ve ezik olurlardı. Bizin için çok iyiydi. Sobaya veya güzüne'ye attığımız zaman çabuk yanıp geçmiyorlardı. İki üç sene zarfında bir kaç ton odunumuz oldu. Tabi bizde biraz daha güçlendik büyüdük. Lavuara giden tren vagonlarında kömür atmaya başladık. Bazen bekçiler gelmezdi. Kulübelerinde uyurlardı. Kaya kömürleri atardık tren raylarının kenarlarına. Trenler gittikten sonra toplar evlerimize getirirdik. Bu işleri tek başına yapmak çok zor. Mahalemizde ki arkadaşlarla yapardık. Bir akşamda otuzun üzerinde kömür çuvallardık. Yıllarca yakacağımızı böyle temin ettik. Bazen kaya kömürü çıkmazdı. Gelen kömürler hep toz kömürdü. Bizde elimizdeki çekiçlerle bir vagonu çaka yapardık. Bir vagonun hepsi rayların kenarlarına boşalırdı. Bekçiler gelir kömürü kaldırmak için iş makinası isterlerdi. Aradan saatler geçer ne gelen var nede giden. Bekçilerinde vardiya değişme saatleri geldiğinden çekip giderlerdi. Bizim grup adam başı onar çuval alır gerisini mahallenin kadınlarına bırakırdık. Onlar her sabah ellerinde teneke süpürge ve kürekler gelirlerdi. Yarım saat içinde yerde toz kömürden eser kalmazdı. Yıllarca hep çalıştık. Hala devam ediyorum çalışmaya. Şimdiki gençlere bakıyorum da kombiyi bile yakamıyorlar. Boş verin ailesine destek vermeyi hala köstek olmaya devam ediyorlar. Allah yardımcıları olsun.