Herkes memnun BEDAŞ'tan / Çingene mahallesi

HERKES MEMNUN BEDAŞ'TAN Sosyal medya yıkılıyor. BEDAŞ diyorlar başka bir şey demiyorlar. Şehir ilçeler ve köylerde elektrikler kesik. Kimse üzülmesin BEDAŞ sahada. Ne hikmetse sahada. Yüzde yüz top oynamaya çıktılar. Milletin yakınmalarını duymazlar. Sayfa sayfa ilan vererek bu işler olmuyor. Neymiş efendim; Başkent EDAŞ kuvvetli fırtına uyarılarına karşı hazırlıklarını tamamlamış. Ya hazırlıklarını tamamlamamış olsaydı? Halimiz ne olurdu? Bin yirmi sekiz saha çalışanı ve dört yüz araç ile teyakkuza geçmiş. Nasıl bir teyakkuz ise anlamakta zorlanıyoruz. Köylü vatandaşların sitemleri had safhada. Tabi buda "doğal afet" Sizler düştüğünüz böyle kötü durumlardan "doğal afet" deyip sıyrılamazsınız. Daha Gar Gış Gıyamet görmedik. Yani üç g'li zaman gelmedi. Kar yağdığı zaman bu insanların hali ne olacak. Şimdiden söyleyeyim günlerce elektriksiz kalacaklar. Ekip az. Çalışan insan sayısı az. Bakım onarım tam yapılmıyor. Yatırımlar sıfır. Hizmet için değil. Ne kadar kar edebiliriz felsefesi bunların ki. Hastası olan vatandaşlar şimdiden jeneratör teminine gitsinler. Kara kış bastırmadan önleminizi alın. Geçmiş yılların kış aylarını gözlerinizin önüne getirin. Ona göre önleminizi almaya bakın. BEDAŞ'ın insafına bırakmayın kendinizi. Onların en hızlı hizmeti nedir? Zamanı geçen ödenmeyen faturalar için elektrik kesmektir. Yani BEDAŞ kar yağmadan sınıfta kaldı. Artık Devlet bu BEDAŞ'a bir el atması lazım. Yazık bu insanlara. Allah bu insanlara kolaylıklar versin. ÇİNGENE MAHALLESİ Bu sokak Ontemmuz mahalesinde. İkinci makasla karıştırmayın. Bu sokak Ontemmuz mahallesi Reşitpaşa'dadır. Bizim çocukluğumuzda şen şakrak bir sokaktı. Bizler ağabeylerimizin arasına on dört on beş yaşlarında katıldık. Kendi ekibimizle her akşam bu sokakta takılırdık. Rakı içenler bir tarafta masasını kurar. Diğer tarafta şarapçılar. Sota köşelerde başkaları. Bu sokağın Çingenleri bizim dostlarımızdı. Çoğu bizim masa arkadaşlarımızdı. Erkekler ya hamal yada ayakkabı boyacılığı yaparlardı. Kadınları zengin evlerine temizliğe giderlerdi. Akşam iş paydosundan sonra erkekler Reşitpaşa sokağında toplanır. Derin derin muhabbetlere başlarlardı. Çok fazla hır gür çıkmazdı. Herkes yerini ve haddini bilirdi. Bir abimiz vardı, adı Veyis. Allah rahmet eylesin. Her akşam şarabını alır. Karısının görmeyeceği bir yere saklanır içerdi. Bir kaç kere karısının elinden ben aldım. Ayakkabı boyacısı mülayim bir adamdı. Bu sokağın insanlarıyla birlikte büyüdük. Kimi öldü, kimi Zonguldak'tan göç etti gittiler. Bu sokağı gelecek günlerde anlatmaya devam edeceğim. Şimdilik hoş çakalın.