Son zamanlar da çokça görüp bu ne böyle dedigim insanlardan bahsetmek istiyorum. Konuştuğu zaman başkasının sözlerini telafuz eden, onun davranışlarını sergileyen bunları yaparken bir o kadar samimiyetten yoksun kalan insanlar... Örnek aldığı insana benzemeye çalışmaktan çok onun gibi olmaya hatta onun yerini doldurmaya çalışan insanlar var ve o kadar yapmacık duruyorki bunun anlaşılacağını düşünmemesi bile çok saçma geliyor. İnsanlar kendi olmaktan neden bu denli kaçar ki? Hiç anlamıyorum. Yeni tanıştığı bir insana kendini neden bir başkası gibi tanıtır, neden onca yalanın içine girer ? Başkası gibi davranmak nasıl bu denli tatmin eder ? Oysa başkası olmaya gösterdiğin çaba yerine kendin olmaya göstersen hiçbir şeye gerek kalmayacak. Hayatını kendini sev kabullen ki mutlu ve huzurlu yaşayabilesin. Yasemin Sakallıoğlu'nun dediği gibi ; bir yere "kendin olmaya gidersen" orada izin kalır. Senden öncekinin yerini doldurmaya gidersen, yolun sonunda dolduramadığın o boşluğun sende izi kalır. Senin içinde "sen" olmaya cesareti olan bir sen varsa; o düşer, kalkar ama mutlaka kazanır.