ELİMİZDEN KAYIP GİDEN CEVHERLER Türkiye Cumhuriyeti devleti ve yüzyıllar öncesinde bu topraklarda hüküm sürmüş aziz Türk devletleri nice bilim insanı yetiştirdi. Bu bilim insanları çeşitli çalışmaları, keşifleri ve buluşları ile halkımızın yolunu aydınlattı. Nice hizmetlerin ve keşiflerin yolunu açtılar. Nitekim bu halâ geçerliliğini sürdürüyor. Halklar ve devletler için bilim insanları hayli önemlidir. Onlar yeni ufuklar açar ve ilerleme için gerekli çalışmaları yaparlar. Bu konuda da devletin ve halkın; kendi içinden yetişmiş olduğu bu kıymetli cevherlere destek olması ve sahiplenmesi gerekir. Onlar için gerekli çalışma olanaklarını, değeri sunmak bizim vazifemiz olmalıdır. Onlara bunu sunabilirsek eğer bizim için çalışacaklar ve ülkemize katma değer sağlayacaklar. Fakat biz ne yapıyoruz? Onlara sahip çıkmak yerine dışlıyoruz. Kimisini düşünceleri için kimisini siyasi düşüncesinden ötürü veya dini yüzünden yargılıyor ve asıl odaklanmamız gereken şeyi ıskalıyoruz. Çalışmalarına destek vermemiz gereken yerde onları toplumdan soyutluyoruz. Halbuki bunu yaparak yine en büyük zararı kendimize veriyoruz. Bu kıymetli cevherler takdir edilmeyi ve yahut destek çıkılmasını beklerken aksine topa tutuluyorlar. Sonra ne mi oluyor? Asıl kıymeti ve olanakları kendilerine sunan başka devletlere göç ediyorlar. Bir de onları sırf bu yüzden vatan haini diye suçlamalarınız yok mu? Çok gülüyorum çok. Suçlu onlar değil suçlu biziz. Vatan haini veya yabancı sempatizanı diye höyküreceğiniz yerde destek çıksaydınız şu an halâ ülkemiz için çalışıyor olabilirlerdi. Ama hayır! Birer birer ellerimizden kayıp gidiyorlar. Onlar gittikçe biz de eksiliyoruz. Kendi gücümüzden kaybediyoruz ama bunun farkında mıyız orası meçhul işte.