Siz çocuk yapmayın bir zahmet! Bu yazıyı sürekli şiddet gören çocuklar için yazıyorum. Belki bir nebze olsun akıllanırsınız umuduyla… Dünyaya üç, beş hatta on çocuk getiriyorsunuz fakat onların ihtiyaçlarını karşılamayı da maalesef beceremiyorsunuz. Duygusal yönden doyurabilmek şöyle dursun iyi muameleden bile yoksunsunuz. Küfür, tehdit, dayak, psikolojik baskı vs. O çocukların hayatını daha küçüklüğünden başlayarak pek güzel karartıyorsunuz. Aferin, bütün alkışlar size… Yaşlılığımda bana bakar deyip bir hevesle dünyaya getirdiğiniz çocuklarınıza çok iyi bakıyorsunuz, aferin (!). Şimdi diyeceksiniz ki: -Karnını doyuruyoruz, giydiriyoruz. Daha ne yapalım? Bu bir lütuf değil sevgili ebeveynler. Bu zaten sizin sorumluluğunuz. Bir zevk için dünyaya getirdiğin o çocuğa bakmakla yükümlüsün. Duygusal, fiziksel ihtiyaçlarını karşılamak zorundasın. Soruyorum size, hem kendi isteğinizle dünyaya getirip hem de dayakla, küfürle bu gençleri soldurmak neden? O kendisi bağımsız bir birey. Ondan sana benzemesini, mükemmel olmasını, tamahkâr davranmasını beklemeye hakkın yok. Yapman gereken ona olabildiğince iyi ve geniş olanaklar sunmak… Demem o ki: psikolojiniz, aile yapınız bozuksa veya çocuk yetiştirmeyi bilmiyorsanız; siz sakın çocuk yapmayın!