İÇİMİZ YANIYOR Bugün 10 Kasım… Ulu önder Gazi Mustafa Kemal’in aramızdan ayrılışının 82. Yıldönümü.  Ve şu an gözyaşlarımı tutmak benim için inanın çok zor. Sen gittiğinden beri eksiğiz atam. Yerin dolmuyor, dolmayacak da biliyorum. Seni öyle çok özledik ki… Fikirlerin, inkılapların önümüzde bir ışık bir pusula. Evladın olmaktan gurur duyuyorum. Ve yine bugün de senin gül yüzünü görenlerin ne kadar şanslı olduğunu düşünüyorum.  Çünkü sen bir ülkenin başına gelebilecek en güzel şeysin.  Sabah uyandım. İçim buruk, gözlerim dolu… Bir umut dönüp gelmeni bekledim cennetten. Saat 9 u 4 geçti ama ben istemedim 5 olmasını. Bir yanım ezik bir yanım dimdik. Gururum, üzüntüm birbirine perçinlendi.  82 yıl oldu. Biz 82 yıldır hasretinle yaşıyoruz. Alışamadık yokluğuna…  Ama ne fayda! Ömrümden ömrüne seneler katamadım ya…  Fakat atam sana ve kendime bir söz verdim: Ben yazar ve öğretmen adayı Sevda Tosun. Senin izinde evlatlar yetiştireceğime, fikirlerini yaşatacağıma ve yolundan ayrılmayacağıma yemin ederim. Ölene dek emanetin olan cumhuriyetin bekçisi olacağım. Seni unutmayacağım ve unutturmayacağım. Yemin ederim.  Yattığın yerde huzurla uyu. Çünkü senin yolunu devam ettirecek yüzbinlerce evladın var. Ne olursa olsun bu savaşı, özgürlüğü cumhuriyeti, biz kazanacağız. Bir gün gelecek. Bu ülkeyi bize bıraktığın gibi biz de bir sonraki nesle bırakacağız. Benim inancım tam.  Sen demiştin: Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur diye. Ben o kudretle bu dediklerimi bir bir gerçekleştireceğim. Yemin olsun.