Kıçım koltuksuz kalmasın / Şehirlerde muhtarlara ihtiyaç var mı?

KIÇIM KOLTUKSUZ KALMASIN İnanın bana bazı insanlarda koltuk hastalığı vardır. Nerede bir seçim olsa oraya aday olurlar. Kıçım koltuksuz kalmasın diye. Eskiden tanıdığım bazı kişilerde de bu hastalık vardı. Her yere aday olurlar. Hiç bir yeri de kazanamadılar. Dernek başkanlıklarından tutunda belediye başkanlığına aday olurlar kazanamazlar. Bazıları has bel kaza başkanlığı kazanır. O başkanlığı kazanmak için çok fazla vaat verirler. Koltuğa oturduğu zaman rahatlarlar. Verdikleri sözleri unutup giderler. Kendi hegemonyasını kurarlar. Kendi yandaşlarıyla eğlenceli günler geceler geçirirler. Çünkü çok rahatlamıştır. Kıçının koltuk sevdası yerine gelmiştir. Millet hizmet beklesin dursun. Al sana çiçek, al sana böcek. Bunlar çok bile bu insanlara diye düşünür. İnanın bana bu hizmetler bile çok bu insanlara. Siz keyfinize bakın beyler. Bize ağır bakım hizmetleri rahatsızlık verir. Kızar sinirleniriz. Başkana olmadık sözlerle hakaret ederiz. Bize böyle başkanlar lazım. Kendini düşünen başkan, şehrini sallayan başkan. Biz severiz böyle başkanları. Var ol başkanım. Çiçeğe böceğe devam. ŞEHİRLERDE MUHTARLARA İHTİYAÇ VAR MI? Yazışma diye bir şeyleri yok. Bu muhtarlar vatandaşlara nasıl yardımcı oluyor? Hizmet vermek isteyen belediyeler zaten hizmetlerini yapıyor. Hizmetten yoksun belediyelere kim isterse istesin hizmet getirtemez. Muhtarlar değil feriştahı gelse hizmet yaptıramazlar. Bu yüzden şehirde ki muhtarların vatandaşlara hiç bir faydası yok. Bana göre şehirde muhtarlara ihtiyaç yok. Kişilerin muhtarlık koltuğuna ihtiyaçları var. Asgari ücret maaş. Belinde tabanca beş yıl ye iç yat. Devlet bu muhtarlık durumlarını biraz gözden geçirmesi gerekiyor. Emekli on bin lira maaş. Muhtar on yedi bin lira. Oh ne güzel hayat.