İçkili lokanta kalmadı gibi

İÇKİLİ LOKANTA KALMADI GİBİ Ben gençliğimde çok içtim. Acılıktan Soğuksuya giderken kebapçı İsmet vardı. Adana kebap söylenir. Ufak rakı yanında. Çokta güzel olurdu. O zamanlar soslu kebap yoktu. Pide üzerine kebap öyle servis edilirdi. Köprü altında birahaneler vardı. Büyük bira bardaklarıyla servis yapılırdı. Akşam işten çıkan akşamcılar bir iki bardak bira içip evin yolunu tutarlardı. Biranın yanında çerez yada patates kızartması isteyebilirdiniz. Patates kızartmasının yanında acı hardal. Acısı insanın burnundan çıkardı. Şimdi o acılı hardallar buralarda yok. Belki büyük şehirlerde vardır. Acılık caddesinde benim bildiğim iki tane içkili lokanta vardı. Birisi Güven Lokantası rahmetli Ali Erten Ağabey işletirdi. Diğeri Mevsim lokantası. Sahibinin ismini hatırlamıyorum. Bende iş çıkışı ya kebapçı İsmet'in oraya yada Mevsim lokantasına giderdim. Sonraları Acılıkta takılmama kararı aldım. Masaya bir kişi oturuyorsun beş altı kişiyle kalkıyorsun. Afiyet olsun diyene buyur denilir. Onlarda ikiletmiyorlardı sağ olsunlar. Baktım olacak gibi değil bu buyur davetleri. Kozlu'ya takılmaya başladım. Soğuksu PTT'nin ara sokağında garibanların uğrak yeri olan bir lokanta vardı. Orada en ucuz şaraplar vardı. Kadeh rakı verirlerdi. Mezeleri de çok ucuzdu. Sahibi meyhaneci ama dürüst adamdı. İçip de deftere yazdıranlara şahit oldum. Hiç suratını asmazdı. Deftere yaz maaşta veririm diyenleri kırmazdı. Ben ilk defa küfelik olanları orada gördüm. Küfeli hamal çağırılıp küfenin içine sarhoş olan kişi bindirilip eve yollanırmış. Öyle herkes için değilmiş o küfeli hamal. Lakabı davulcu olan birisi içinmiş. TTK'da çalışıp her akşam orada içer onu küfe içinde evine gönderirlermiş. Meyhaneler tek tek kapanıp gitti. Birahane hiç kalmadı galiba. Ne diyelim. Akşamcılarda içkisini alıp evinde içsinler. Tabi ki eşleri izin verirse. İzin alamazlarsa Acılıkta ki tren yolunun kenarında ki kavakların altında içerler. Sağlıklı kalın, Ayık olun.