ZAMANINDA İLK İLÇE OLMASI GEREKİRDİ

Nereden bahsettiğimi herkes anlamıştır.
Tabi ki Beycuma'dan.
Bu anlattığım elli yıl önceydi.
Ankara otobüsleri Beycuma'nın içinden geçerdi.
Köylerde insan seli.
Beycuma ve köylerinde hiç boş ev yoktu.
Ticaret had safhadaydı.
Köylülerde hayatlarından memnun.
Beycuma'da oturanlarda.
Hele ki maden işçilerinin grup değişikliği yaptığı zamanlar.
Bir dolu bir ay boştular.
Çok para alırlardı.
İş dönüşü Beycuma'ya uğrar evlerinin tüm ihtiyaçlarını alır giderlerdi.
Tüm gıda maddesi satanların kapılarında taksiler beklerdi.
Maden işçileri aldıkları ihtiyaç maddelerini bu araçlara yüklere evlerinin yolunu tutardı.
Yıllar böyle geldi geçti.
Bu akar böyle devam edecek sandılar.
Ne zaman ki büyük madenci yürüyüşünden sonra işçi alımlar komple durdu.
Köylerde ki gençler iş bulamadı.
Herkes ocaklara iş başı yapmak isterdi ama olmadı.
Baktılar madene işçi alınmıyor nafakasını şehir dışında aramaya başladılar.
Bu gidişin sonu köylerde genç kalmadı.
Nüfus azaldıkça azaldı.
Köyler emekli köylerine dönüştü.
Beycuma'nın nüfus ilçe olmaya yetmiyor.
Keşke zamanında müracaat edilseydi bu günkü sıkıntılı günlere düşülmeyecekti.
Beycuma'ya doğal gaz sözü verdi Cumhurbaşkanı.
Huzur evi yapılıyor.
TOKİ inşaatlarının başlanacağı söyleniyor.
Karaman Beycuma karayolunun büyük bölümü yapıldı.
Şunu da unutmadan söyleyeyim doğal gaz gelince sakın sobalarınızı söküp hurdacıya vermeyin.
Kışın ortasında kala kalırsınız.
Elektrik kesintileri ve doğal gaz kesintileri illa ki olacak.
İşte o zaman soba size ilaç gibi gelecek.
Bunlar güzel şeyler. 
Kara yolu yapıldı ama köprü kavşağı unuttular.
En azından trafik ışıkları olsaydı.
O çevrenin insanları çok korkuyor büyük kazaların olmasında.
Siyasiler dönüp bakma bile bakmıyorlar.
Kendi çocuklarını ERDEMİR'e işe koyma telaşındalar.
Velhasıl Beycuma kendi kaderine terkedilip gitti.
Azıcık olsun sesiniz çıksın.
Biz o sesleri yükseltiriz.
Siz yeter ki ses verin.
Hadi kolay gelsin.