ORALARDAN GEÇERKEN İÇİM SIZLIYOR

Bazı güzel şeyler aklıma düşünce içim sızlıyor.

Mesela eski vilayet binasının arkası.

Ne vardı orada?

Mini golf sahası.

Bizim yaştakilerin çoğu orada golf oynamıştır.

Tabi ki orada golf oynarken yorulurduk.

Yan taraftan çıkışta köfteci vardı.

Şimdi yapılan köftelerin lezzeti orada yapılan köftelerin yanından bile geçemezler.

Paramız olsa da olmasa da orada köftemizi yerdik.

Bizi tanırlardı.

Paramız olduğu zaman getirir verirdik.

Mavi köşe.

Zonguldak'ın simgelerinde biriydi.

Abla kardeş yıllarca orayı çalıştırdılar.

Kebabımızı, pidemizi, ilk hamburgerimizi orada yedik.

Kibar ve zarif insanlardı.

Abla vefat etti.

Allah rahmet eylesin.

Kardeşi yanlış duymadıysam Devrek yaşlılar bakım yurdundaymış.

Ona da Allah sağlık versin.

Acılık caddesinde Erzurumluların pide salonu vardı.

Bizim gençliğimizde çoğunlukla orada pide yerdik.

Etini tereyağını Erzurum'dan getirirlerdi.

Yaşlı sakallı bir amcamız işletirdi orasını.

Sonra burası kapandı.

Aynı lezzette burada ki gibi pide yiyemedik.

Bir gün Kozlu'da bir pideciye girdim.

Duvarda ki resim o sakallı amcaya aitmiş.

Şimdi o pide salonunu işletenlerin dedesiymiş.

Aynı lezzeti orada yeniden buldum.

Seyyar lahmacun satanlar artık yok.

Seyyar dondurmacılar tarih oldular.

Seyyar köfteciler.

Seyyar balık ekmek satıcılarını bile arar olduk.

En ünlü seyyar balık ekmek ve köfte satıcısı Arnavut Kemal.

Evde eşi köfteleri ve balıkları hazırlar çocuklar seyyar arabada satardı.

İşte o günler aklıma geldikçe içim burkulur.

Bu günlükte bu kadar.

Sağlıcakla kalın.