KÜLDE KÖMEÇ YEDİNİZ Mİ?

Yazılarımı beğenmeyen okumasın.
Zorunlu değilsiniz okumak için.
Bizim çocukluğumuzda küle kömeç gömerlerdi.
Çok lezzetli olurdu.
Babaannem hamur teknesinde hamuru yoğurur kabarmasını beklerdi.
Sonra bir iki kilo hamuru Devrek ekmeği gibi yapar mancara sarardı.
Sonra ocağa götürür küle gömerdi.
Burada piştikten sonra mancarları ayıklanır.
İçine tereyağı koy ye.
Süper olurdu.
Buna benze benim beğendiğim bir yemek daha vardı.
Şimdi yapılıyor mu diye sorsanız eskisi gibi yapan çok az vardır.
Sabah inek sağılır.
Sütü ocakta kaynatılırdı.
Derin bir kaba koyulup içine ekmek doğranırdı.
Yerken tahta kaşığın sapı eğrilirdi.
Biliyorsunuz köy tavuklarının etleri sert olur.
Önce onu haşlayacaksın.
Eğer canınız kızarma istiyorsa kızartacaksın.
Köy böreği yapıp tavuğu haşladığın suyu üzerine döküp kızarmış tavuğuda üzerine ekleyeceksiniz.
O zamanın köylü böreği şimdilerde lüks oldu.
O zamanlar her evde el değirmeni vardı.
Bulgur veya göçeli bir yemek yapmak istediğinizde hemen değirmeni kur istediklerini öğüt.
Mesela herkes bilmez göce çorbasını.
Göce ve barbunya ile yapılırdı.
Koskocaman tencerelerde yapılır bir kaç gün yenirdi.
Ben onu sütlü çok severdim.
Bizim kerpiç evin kapısında kar yağarken yerdim.
Ellerim üşür karnım ısınırdı.
Tarhana çorbasının yanında mısır unundan tereyağlı malayı çok özlüyorum.
Köylerde en çok mancar yemeği yapılırdı.
Ben hiç sevmem.
Ne yapsın millet ne bulursa ondan yemek yapardılar.

Misafirler için her zaman buğday ambarında (Herkir) yumurta bulundurulurdu.
Tabi ki her zaman taze yoğurt ve turşu.
Çıkarılıp misafirlere yedirilirdi.
Tabi ki bu habersiz gelen misafirlere.
Haberli gelenlere kümeste misafir için tutulan yaşlı horoz ve tavular bulunurdu.
Geldikleri zaman kesilir börekle ikram edilirdi.
Bartına yakın çiftlik diye bir köy var.
Orada köy böreği ve köy tavuğu var dediler.
Arkadaşlarla gittik.
Ben hiç beğenmedim.
Tavuk köy tavuğu değil bildiğimiz market tavuğuydu.
Şimdilik aklıma gelen bunlar.
Unuttuklarım aklıma gelirse yazarım.
Sağlıcakla kalın.