KABADAYILAR FETBAZ OLMAZ

Dediğim gibi atmış yılın üstünde Acılık caddesinde yaşıyorum.
Bu caddede her türlü insanı tanıdım.
Adamları da tanıdım adam dediğimiz madamları da tanıdım.
Bizim çocukluğumuzda hakiki kabadayılar vardı.
Şimdi ki gibi sahte kabadayılar anında ayrıştırılırdı.
Şimdi kabadayı denebilecek çok az kişi kaldı.
Kabadayı eğer birisiyle bir sorunu varsa teke tek hallederdi.
O zamanlar kalleşlik yoktu.
Sadece bellerinde işlemeli kamaları olurdu.
Kavgalarının çoğunluğu yumruk yumruğa olurdu.
Şimdi sokak mafyaları türedi.
Adam hırsızlıktan, torbacılıktan hapis yatmış çıkmış.
Yanına da kendisi gibi bir kaç zibidiyi alıp millete korku veriyorlar.
Vatandaş bunlardan korkmuyor.
Pisliğe bulaşmaktan çekiniyor.
Ama ok yaydan çıkında bu zibidileri darmadağın ediyor.
Kabadayı garibanla asla uğraşmaz.
Kimseden haraç almaz.
Kimseye haraç vermez.
Düşene her zaman yardım eder.
Düşene tekme atmaz.
Bize bir kaç tane kabadayı tanımak nasip  oldu.
Kimse onlara çatamazdı.
Çatarlarsa karşılığını mislisiyle alırlardı.
Bir tane çam yarması birisi vardı.
Yanında kendisi gibi torbacılık yapıp hapis yatmışları toplayıp sokaklarda terör estiriyorlardı.
Bir gün çocuklar yanı başında çata pat patlattılar.
Onu tutabilene aşk olsun.
Üç gün evden dışarı çıkamamış.
Sonradan öğrendiğimize göre bu çam yarması homoymuş meğerse.
Fazla kalamadı buralarda kime çattıysa sopalarla dövdüler onu.
Kaçtı gitti başka şehre.
Onun için kabadayı sonradan olunmaz.
Doğuştan olur.
Yürekten olur.
Çakma kabadayılar yine çoğalmaya başladı gibi görünüyor.
Birde bunlar tefecilik yapıyorlarmış.
Yakın bir zamanda yakalanıp içeriye illaki girerler.
Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste.
Şimdi kabadayı var mı diye sorarsanız.
Tabi ki var.
Sadece ekmeğini düşünenler var.
Ekmek verdiği insanları düşünenler var.
Onlar için verdiği mücadele görülüyor.
Allah yar ve yardımcı olsun.
Sağlıcakla kalın.