KIŞ HAZIRLIKLARI BAŞLADI
Yaz aylarını da bitirdik.
Eskiden bildiğim kadarı Temmuz ayı orak ayı olarak bilinirdi.
Temmuz ayında orak biçmesi yapılır.
Ağustos ayında harmanlar dövülür.
Buğdaylar yıkanırdı.
Yıkanan buğdayların bir kısmı bulgur için kaynatılırdı.
Sonra taş dibeklerde sokularla dövülüp kabukları çıkarılırdı.
Bulgur olmaya hazır duruma gelirdi.
Bir kaç çuval buğday ve mısır su değirmenine getirirler un yapılırdı.
Bu hararetli koşuşturmalar kış aylarına hazırlık olurdu.
İşlerin çoğunluğu kadınlara düşerdi.
Bahçelerden toplanan domateslerden salça yapılır.
Biber, patlıcan ve salatalık turşuları kurulurdu.
Dombay örükleri yarılır kurutulurdu.
Kış aylarında bulgur pilavının yanında komposto olarak içilirdi.
Bu aylar köylü vatandaşların çok fazla çalışma aylarıydı.
Tüm çalışmalar kış aylarını rahat geçirmek içindi.
Önümüz sonbahar.
Okulların başlama zamanı.
Kömür odun alma zamanı.
Ailelerin ceplerini boşaltma zamanı.
Tabi cep doluysa.
Ya cepler boşsa ne olacak.
İşte o zaman kış eziyetleri başlar.
Tabi ki bu günler için söylüyorum bunları.
Eskiden köylerde yakacak derdi yoktu.
Köylere kömür girmezdi.
Her türlü şartlarda ormandan odun yapılırdı.
Kışlık yakacaklar ormandan temin edilirdi.
Para filan istemezdi.
Sadece ormancılara yakalanma.
O zamanlar çay şeker gaz yağına para verilirdi.
Çiçek yağını tarlalara ektikleri gün doğdu çiçeğiyle (ay çiçeği) değiştirirlerdi.
Kış aylarında rahat ederlerdi.
Şimdilik bu kadar.
Sağlıcakla kalın.