BUNDAN SONRA SOKAKLAR HEP BOŞ KALACAK

Bir geçmişe bakıyorum, birde bu güne.
Sokaklar yine aynı sokak, biraz makyaj yapılmış.
Ama bomboş.
Eskiden cıvıl cıvıl çocuk seslerinden geçilmezdi bizim sokak.
Okuldan gelir gelmez yemek bile yemeden sokağa fırlardık.
Oyunlar oynamaya başlardık.
Annelerimiz yemek yememiz için bağırıp dururdu.
Geliyorum derdik ama gitmezdik.
Kapı önlerinde kadınların muhabbetleri uzar giderdi.
Bazen ocakta tencereyi unutup yemeği yakarlardı.
Komşuluklar çok güzel ve şirindi.
Şimdi o komşuluklardan eser kalmadı.
Çocuklar evlerinden dışarı çıkmıyorlar.
Ellerinde akıllı telefonlar.
Başka hiç bir şeyle ilgilenmiyorlar.
Fırına ekmek almaya bile gitmiyorlar.
Hayattan zevk almıyorlar.
Varsa da yoksa da sanal alem.
Hiç bir şeyden memnun olmuyorlar.
Gülmeyi bile unutmuşlar gibi.
Çocukluklarını sanal alemlerde geçiriyorlar.
Eski zamanlarda bir ailenin en az üç dört çocuğu olurdu.
Zaten şu zamanda evlilikler bile yok denecek kadar azaldı.
Bazıları çocuk bile yapmıyorlar.
Yapanlar bir veya iki çocukta kalıyorlar.
Ülkemizde genç nüfus gittikçe azalıyor.
Birde birlikte yaşam diye bir şeyler çıkarmışlar.
Nikahsız yaşayıp gidiyorlar.
Onun için çocuk yapmıyorlar.
İnanın bana ben çok üzülüyorum.
Sokaklar çocuk seslerine hasret kaldı.
Kapı önleri komşu muhabbetlerini arar oldu.
Yemek yapıp kokmuştur deyip bir tabak komşusuna yemek yollayan yok artık.
O güzel insanlar ve güzel günler geride kaldı.
Tabi ki o günleri özlüyoruz.
Çünkü o günleri bizler yaşadık çocukluğumuzda.
Terli terli su içme dediler, biz içtik hasta bile olmadık.
Aynı ekmekten iki üç çocuk ısırık aldık mikrop kapmadık.
Köylere gittiğimi zaman dereden yere yatarak su içtik hasta olmadık.
Akan suda mikrop olmaz derlerdi büyüklerimiz, biz inanırdık.
O zamanlar derenin suyu bile billur gibi akardı.
Geçen günler gözümde tütüyor.
Ne dersek diyelim, artık bu günleri yaşıyoruz.
Sağlıcakla kalın.