1 MAYIS İŞÇİ BAYRAMI

1 Mayıs işçinin emekçinin bayramı.
Devrimin şanlı yolunda ilerleyen halkın bayramı.
Marş çok güzel yazılmış.
Yıllar önce.
Ne diyor ; işçinin emekçinin halkın bayramı.
Ne işçi ne emekçi, nede halk.
1 Mayıs yürüyüşünde çok azdılar.
Acılık sanayisinde işçi çoktu.
Yağ pas içinde çalışıyorlardı.
Bayram onların nesine.
Onlar gündelikçi.
Günlük parasını bilirler.
Bu gün işçi bayramı deyip işe gitmeyen özel sektör işçilerine ne olur?
Anında tekmeyi yerler kıçlarına.
Yani işten atılırlar.
Sabah çıkıp söyle bir dolaştım etrafı.
İnşaatçısından tutunda tamircisine hamalına kadar herkes işinin başında.
Her sene olduğu gibi siyasetçiler en önde yürüdüler.
Kırmızı kravat lacivert takım elbise.
Birde eski dernekçiler yürüyüşteydi.
Bir çoğunu tanıyorum eskiden.
Onların yaşam tarzı böyle.
1 Mayıs kutlamalarına hiç kimse gelmese hasta yataklarında kalkıp o yürüyüşe katılırlar.
Biz ilkokula giderken 1 Mayıs tatil değildi.
Biz okula giderdik.
Okula giderken annem bizlere çanta hazırlardı.
Evde ne varsa çantanın içine koyardı.
Her zaman eksik olmayan şey kavanoz içinde ayrandı.
Köyden geldiği için para vermezdik.
Her hafta yoğurdumuz gelirdi.
O yüzden evde ayran eksik olmazdı.
Ben hala köy yoğurdundan yapılmış ayrandan başka ayran içmem.
Konuyu dağıtmayalım.
Okula vardığımızda ders yapmazdık.
Her öğretmen öğrencilerini alır pikniğe giderdi.
O zamanlar devlet bile işçi bayramı demezdi.
1 Mayıs bahar bayramı derlerdi.
Bundan sonra 1 Mayıs işçinin emekçinin bayramı değil siyasetçilerin ve dernekçilerin bayramı olsun.
Kolay gelsin diyelim.