KÖYÜNE DÖNEN OSMAN AĞABEY

Şehirde yaşayıp şehirli olmak istediler.
Halbuki şehirde yaşamak ne kadar zor.
Parasız hiç bir şeyin olmadığı.
Köy yaşamıyla şehir yaşamı arasında dünyalar kadar fark olduğunu anlayamadılar.
Ne zaman şehre taşındılar neyin ne olduğunu anladılar.
Tabi ki çoluk çocuk büyüdü.
Herkes iş güç sahibi olunca emekli parası ile ne ev kirasına nede geçim için yetmiyormuş.
Tası tarağı toplayıp baba toprağına dönmüşler.  
Bir bakmışlar ki köyde hiç kimse yok.
Issız bir köy var ortada.
Baba evi tamirat istiyor.
Şehirde ödediği üç aylık kira kadar masraf edip evin tamiratını yaptırmış.
Bu ağabeyimizi çok iyi tanırım.
Osman ağabey.
Şen şakrak birisidir.
Eşiyle birlikte köye gidince çalışmaya başlamış.
Çocukları da maddi destek vermiş kendisine.
Önce bahçelerini temizleyip kazmış fidelerini ekmiş.
Kesik olan elektriğini açtırmış.
Evin suları akıyormuş.
Köyün su deposundan bedava.
Çocukları gidip Osman ağabeye bir inek ve süt sağım makinası almışlar.
Süt kendilerine de yetiyormuş, çarşıya gidip satış bile yapıyorlarmış.
Geçen yıl bağından bahçesinden topladığı sebze ve meyveleri satmış.
On beş taneye yakın tavuk almış.
Her gün sekiz on tane yumurta alıyormuş.
Köyüne tamamen kök salmış.
Bunu gören ve duyan eski arkadaşları da köye dönmeye başlamışlar.
Köye yeniden hayat gelmeye başlamış.
Geçenlerde buraya geldi, çocuklarını görmeye.
Buluştuk dertleştik.
Hayatından çok memnun.
İmrendin mi diye sorarsanız?
Yalan yok imrendim.
Köyüne dönen insanlarında içinde biraz olsun çalışma azmi olacak.
Şimdilik bu kadar.
Kolay gelsin.