GECE KONDU ŞEHRİNİN KÖMÜRCÜ KATIRLARI

Şehrimiz dik ve yamaçlara kurulmuş.
Tabi ki kömürün bulunması ve gece kondu furyası.
Önceleri bir oda bir mutfak olarak düzenlenmiş bu gece kondular.
Hava karadıktan sonra her taraftan mantar gibi biterlerdi.
Gündüz belediye ekipleri gelip yıkarlardı.
Ama gece konducular yılmazdı.
Öbür akşam yeniden yıkılan bina yerine dikilirdi.
Ben o zamanlar hem okuyorum hem de yarım gün kerestecide çalışıyorum.
Gece konduculara kereste yetiştiremez olduk.
Her gün depolarımıza bir kaç kamyon kereste gelir anında biterdi.
Trenle gelenleri hesaba katmıyorum.
Bahşişlerimiz boldu.
Aldığımız haftalıkların kat kat üstünde bahşiş alıyorduk.
Zamanla rüşvetle bu binalar yıkılmadılar.
Bir tane zabıta müdürü vardı.
Öldü gitti.
 Evini kapısında yüzlerce kişi  olurdu.
Aşikar elinde defterle kapının önüne çıkar isimler alırdı.
Alenen rüşvet alırdı.
Bir taraftan da istediği parayı alıp cebine atardı.
Biz mahallede otururdu.
Zamanla bu tek kat üzerine yeni katlar çıkıldı.
Tabi ki elektriği suyu bağlandı bu binaların.
Sonra doğal gaz bağlantıları yapıldı.
Dış cephe kaplamaları da yapılınca ayıplar kapandı.
Temelsiz gece kondular oldu apartman.
Çoğu tasman bölgesinde bulunduğu için yıkıldı.
Yıkılanlar daha güçlü yapıldı.
Tasmanın vurmadığı binalar hala ayakta.
Ufak bir depremde vay hallerine.
Bu gece kondular yapıldıktan sonra resmi bir konuma kavuştular.
Seçilen belediye başkanları kapılarının önlerine kadar o zamanlar merdivenleri yaptırdılar.
Bu şehir dik ve yamaçlara kurulduğundan merdivenlerde yapıldıktan sonra.
Merdivenli şehir unvanını aldı.
O zamanlar kömür katırları çoktu.
Bu merdivenlerden kömür ve inşaat malzemelerini çekerdi.
Benim bildiğim Ontemmuz mahallesinde bir kaç kişinin katır ve atları vardı.
Yıllarca bu şehrin merdivenlerinde yük taşıdılar.
Sonra bu at ve katırlara ne oldu?
Onu bilmek çok zor değil.
Belki de maslarımıza salam sucuk olarak geldiler.
Belediyenin çöpçü katırlarının sonu da meçhul.
Ne oldu ne gitti belli değil.
Bu günlük bu kadar.
Sağlıcakla kalın.