EVLAT ELİN PARMAKLARI GİBİDİR

Bu parmakların hangisini kesip atabilirsin?
Hiç birini.
Biz öyle diyoruz.
60 küsur yıl bizler neler gördük neler.
Ana babalar bir çocuğunu kucağa çeker diğerlerini atardı.
Ben çok gördüm.
Baba üzerine kayıtlı bir çok binayı kucağında ki çocuğunun üstüne yapardı.
İşte cümbüş ondan sonra kopardı.
Kavga gürültü tehditler başlardı.
En sonunda mezara gidende olurdu.
Hapishaneye gidende.
Kızgınlıklar had safhaya gelir.
Birbirlerinin kafalarını keserlerdi.
Bir çok yerde kestiler.
Kafa tasları sonra bulundu.
Hele köylere bir bakalım.
Eski köy babalarının bir tane sevgili evlatları vardır.
Her şey onun olsun isterlerdi.
Benim böyle tanıdığım bir kaç kişi var.
Aynı evin içinde yaşam süren iki evlat ve babaları.
Baba büyük evladını evden atmak için bir çok entrikalar çevirir.
En sonunda o evladını çoluk çocuk sokağa atar.
Oda köyden şehre göç eden bir tanıdığının boş evine yerleşir.
Artık kiraladı mı yada öylemi oturdu onu bilemem.
Ama o evde yıllarca oturdu.
Kendisi TTK'da çalışırdı.
Tatil günlerinde çoluk çocuğunun rızkı için bağ bahçe ve tarla sürmesi gerekir.
Babası nereye gitse orası kardeşinin derdi.
Yani hiç bir yeri sürdürmezdi.
Sonuç kavga gürültü ve karakol.
Yıllarca bu olaylar böyle devam etti.
Bir elin parmağını yıllar önce baba kesmişti.
Zamanı geldi baba vefat etti.
Her şey süt liman oldu.
İstenmeyen evlat yol kenarına evini yaptı.
TTK'dan emekli oldu.
Rahat bir yaşam sürerken karısı vefat etti.
Kardeşi ondan önce vefat etti.
Kardeşinin çocukları şehir dışında yaşamaya başladılar.
Kardeşinin karısı da vefat etti.
Sonra büyük abide vefat etti.
Şimdi çocukları bir birlerine hal hatır sorup oturup çay kahve içiyorlar.
Çünkü yer yurt kavgası yok.
Kavga edilen tarla ve bahçeler sürülmüyor.
Çoğu diken ve bürük içindeler.
Demek ki yer yurt bu dünyada kalıyor.
Sana kalan 2 metre mezar yeri ve 10 metre kefen.
Değer mi bu kadar mala mülke düşkünlük.
Allah böylelerini ıslah etsin.